Gereç ve Yöntem: Her iki gözüne erken proliferatif diabetik retinopati tanıları konulmuş 32 tip 2 diabet hastası çalışma kapsamına alındı. Her hastanın bir gözüne argon yeşil ve diğer gözlerine ise dye sarı lazer kullanılarak üçer seansta panretinal lazer fotokoagulasyon tedavileri tamamlandı. Her göze 500 mikron spot çapında toplam 1800-2000 şut lazer uygulandı. Hastaların her iki gözlerinin lazer tedavi öncesi ve lazer tedavisinden 1 ay ve 3 ay sonra tam oftalmolojik muayeneleri gerçekleştirildi. Hastaların lazer öncesi ve lazer sonrası 3. ay muayenelerinde renkli görme ve görme alanı testleri tekrarlandı. Çalışmanın istatistiksel analizinde Mann Whitney U testi, Wilcoxon signed rank testi ve tekrarlı ölçümlerde varyans analizi kullanıldı.

Bulgular: Her iki lazer tedavileri arasında neovaskularizasyon regresyonu ve görme keskinliğine etkileri bakımından anlamlı bir farklılık saptanmadı (p>0.05). Tedavi öncesi (p:0.06) ve sonrası (p:0.13) görme alanı ortalama eşik değerleri arasında gruplararası anlamlı farklılık bulunmadı. Ağrı skorları dye sarı laserle tedavi edilen gözlerde anlamlı olarak fazla bulundu (p:0.001).

Sonuç: Dye sarı ve argon yeşili ile panretinal lazer fotokoagulasyon tedavisi uygulanan gözler arasında tedavi sonrası görme keskinliği ve fonksiyonel görme alanı eşik değerlerine etkileri bakımından anlamlı farklılıklar izlenmemektedir. Dye sarı laserle yapılan işlemlerin ağrılı olması proliferatif diabetik retinopati tedavisinde argon lazer tedavilerin daha öncelikli tercih edilmesini sağlamaktadır. Keywords : Diabetik retinopati, argon lazer, dye lazer, panretinal fotokoagulasyon