Turkish Abstract Abstract Article PDF Similar Articles

Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları A.D., Isparta Amaç: Diabetik makula ödemi (DMÖ)'nde İntravitreal triamsinolon tedavisinin (İTT) santral retina duyarlılığı üzerindeki etkisini saptamak.
Materyal ve metod: Daha önce en az 2 defa Argon Laser fotokoagulasyon (LFK) tedavisi almasına rağmen 'klinik olarak anlamlı DMO' olan 15 göz çalışmaya dahil edildi. Son LFK tedavisinden en az 6 ay sonra İTT (4 mg, / ml) uygulandı. Bilgisayarlı görme alanı (BSGA) (HFA 740) "Santral 30-2", "makula" eşik testleri, görme keskinliği, göziçi basıncı (GİB), biomikroskopik ve funduskopik muayeneleri İTT öncesinde ve sonrasında (L, 3. ve 6. ay) yapıldı.
Bulgular: İTT sonrası sırasıyla L, 3. ve 6. aylarda görme keskinliğinin olguların % 87 (13/15 olgu),-% 73 (11/15) ve % 40 (6/15) 'ında arttığı saptandı; GİB yüksekliği (>21mmHg) % 27 (4/15), % 13 (2/15), % 7(1/15) olguda izlendi: Santral 30-2' testinde iyileşme % 47 (7/15), % 33 (5/15), % 40 (6/15) olguda; makula eşik testinde % 20 (3/15), % 27 (4/15), % 20 (3/15)olguda iyileşme gözlendi. Katarakt yoğunluğunda belirgin artış % 7 (1/15) olguda izlendi. İTT'ye bağlı intraoperatif komplikasyon, takiplerde retina dekolmanı, vitreus hemorajisi, endoftalmi gibi komplikasyonlara rastlanmadı.
Sonuç: Argon LFK tedavisine cevap vermeyen DMÖ'inde İTT etkin ve güvenilir bir seçenek olabilir. İTT'nin etkinlik ve güvenilirliğinin tam olarak ortaya konması için daha geniş serilere ve daha uzun takibe ihtiyaç vardır. Keywords : Triamsinolon, retina duyarlılığı, diabetik makula ödemi