Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda Aralık 2014-Aralık 2015 tarihleri arasında DMÖ tanısı alan ve ardışık aylık beş doz intravitreal ranibizumab enjeksiyonunu takiben tek doz intravitreal deksametazon implant uygulanan 10 hastanın 10 gözüne ait bulgular retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK), santral maküler kalınlık (SMK) ve göz içi basınç değerleri (GİB) periyodik olarak incelenerek bazal düzeyler ile karşılaştırıldı.

Bulgular: 10 hastanın (4 erkek ve 6 kadın, ortalam yaş 55.4±3.7) 10 gözü incelendi. İntravitreal deksametazon implant uygulamasından 6 ay sonunda SMK ve EİDGK?de başlangıç düzeyine göre anlamlı bir iyileşme olduğu izlendi. SMK \'nın değeri başlangıçta ortalama 423±67.3 ?m iken bu değer 1,3 ve 6. ayda sırasıyla 250 ±28.3, 252±31.1 ve 261±22.2 ?m olarak ölçüldü (p<0.001). EİDGK başlangıçta 0.13±0.08 olarak ölçülmüş iken bu değer 1,3 ve 6. ayda sırasıyla 0.36 ± 0.14 (p<0.001), 0.34 ± 0.15 (p<0.001) ve 0.13±0.08 (p=0.001) olarak ölçüldü. 10 hastanın 5\'inde 1. ayda GİB değeri 21 mmHg üzeri ölçüldü fakat takiplerde bu hastaların iki tanesine topikal antiglokomatöz tedavi başlanarak 6. ay sonunda GİB?leri ile kontrol altına alındı. Fakik olan gözlerden bir tanesinde 6. ay sonunda katarakt gelişti.

Sonuç: İntravitreal deksametazon implant uygulanması, beş doz ardışık ranibizumab enjeksiyonuna cevapsız DMÖ\'i olan hastalarda EİDGK ve SMK\'da belirgin bir düzelmeye neden olmuştur. Keywords : Kortikosteroid, deksametazon, diyabetik maküler ödem