Gereç ve Yöntem: 2009-2014 yılları arasında intravitreal bevacizumab tedavisi alan 8 tip 1 İMT hastasının 8 gözü çalışmaya dahil edildi. Bütün hastalara en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EİDGK) ölçümü ve dilate fundus muayenesini içeren tam bir oftalmolojik muayene yapılarak spektral domain optik koherens tomografi (SD-OKT) ve floresein anjiyografi (FA) çekimi yapıldı. Hastalara intravitreal enjeksiyondan sonra 1. hafta ve 1. ayda kontrol muayeneleri yapıldı. Makula ödemi devam eden/artan hastalarda intravitreal enjeksiyon tekrarlandı. EİDGK, santral maküla kalınlığı (SMK) ve santral maküler hacim ölçümlerinin başlangıca göre ilk enjeksiyon sonrası 1. ayda ve son muayenedeki değişimleri araştırıldı.

Bulgular: Altısı kadın ikisi erkek olan hastaların ortalama yaşı 58±8,2 idi. Ortalama takip süresi 25±17 aydı, bu süre içerisinde ortalama 4,5 (aralık 1-12) enjeksiyon yapıldı. Hastaların ortalama EİDGK snellen eşeline göre başlangıçta 0.42±0.30 idi. Beş hastada EİDGK başlangıca göre son kontrolde artarken iki hastada azaldı bir hastada da sabit kaldı. Hastaların ortalama SMK başlangıçta 409±185 µm iken ilk enjeksiyon sonrası 1. ayda bu değerde ortalama 22±70 µm azalma, son kontrolde ise başlangıca göre ortalama 51±133 µm azalma saptandı. Beş hastada SMK başlangıca göre son kontrolde azalırken üç hastada arttı.

Sonuç: İntravitreal bevacizumab tedavisine cevabın değişken olması bu tedavinin hasta bazında değerlendirilmesi gerekliliğini göstermektedir. Daha büyük hasta gruplarıyla yapılacak kontrollü çalışmalar intravitreal bevacizumab uygulamasının hastalığın progresyonu üzerine etkisini daha iyi gösterecektir. Keywords : Tip 1 idiyopatik maküler telenjiektazi, intravitreal bevacizumab, maküler ödem