Gereç ve Yöntem: Görme keskinliği ≤1/10 olan ve intravitreal ranibizumab tedavisi uygulanmış yaş tip-YBMD’li 68 hastanın 74 gözü retrospektif olarak incelendi. Hastaların tedavi öncesinde düzeltilmiş en iyi görme keskinliği (DEİGK) ve santral makula kalınlığı (SMK) değerlendirildi. Hastaların görme keskinliği LogMAR’a dönüştürüldü. Üç doz standart (aylık aralıklarla) intravitreal ranibizumab uygulanma sonrası hastalar aylık takip edildi. Takipler esnasında DEİGK’de ve SMK’daki değişime göre ilave intravitreal ranibizumab uygulandı.

Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 72.0±9.3 yıl (55-89) ve takip süresi 24.1±17.1 ay (5-65) idi. İntravitreal ranibizumab tedavi öncesi DEİGK 1.3±0.4 LogMAR, son muayenede DEİGK 0.8±0.4 LogMAR tespit edildi (p<0.001). İntravitreal ranibizumab tedavisini takiben son muayenede yapılan görme değerlendirmesinde (ETDRS’ye göre); 74 gözün 54’ünde (%72.9) en az 1 sıra görme artışı, 74 gözün 12’sinde (%16.3) görmede değişiklik saptanmadı ve 74 gözün 8’inde (%10.8) en az 1 sıra görmede azalma saptandı. İntravitreal ranibizumab tedavi öncesi ortalama SMK 577±185 μm (250-1110) ve son muayenede 343±138 μm (152-756) olarak tespit edildi (p<0.001). Hastalara ortalama 4.29 (3-9) intravitreal enjeksiyon uygulandı.

Sonuç: Görme keskinliği ≤1/10 olan yaş tip-YBMD hastalarında, ranibizumab tedavisi ile görme keskinliğinde anlamlı düzeyde artış ve retinal anatomide düzelme gözlenmiştir. Görme keskinliği düşük olan yaş tip-YBMD olgularında intravitreal ranibizumab tedavisi ile sonuç kazanımlar açısından tatminkar sonuçlar elde edilmiştir. Keywords : Düşük görme, ranibizumab, YBMD