Gereç ve Yöntem: Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı'nda Ocak 1995-Haziran 2013 tarihleri arasında YBMD tanısıyla takipli hastaların tıbbi kayıtları retrospektif olarak incelendi. Çalışmaya dahil edilen hastaların YBMD evresi (erken/geç), ilk ve son en iyi düzeltilmiş görme keskinliği, katarakt cerrahisi hikayesi ve takip süreleri kaydedildi. Hastalar katarakt cerrahisi olanlar ve olmayanlar şeklinde iki gruba ayrıldı. Her iki gruptaki hastaların erken evreden geç evreye progresyon oranları hesaplanıp, istatistiksel yöntemlerle kıyaslandı.

Bulgular: Toplam 128 hastanın 151 gözü çalışmaya dahil edildi. Hastaların yaş ortalaması 74.7, ortalama takip süresi 42,4 aydı. Erken evre YBMD'i olup katarakt cerrahisi geçiren grupta (grup 1) 54 göz, katarakt cerrahisi olmayan grupta (grup 2) 97 göz bulunmaktaydı. Hastaların ilk ve son vizitteki en iyi düzeltilmiş görme keskinlikleri (LogMAR) grup-1'de 0.209 ve 0.407; grup-2'de 0.195 ve 0.459 idi. Gruplar arasında ilk ve son vizitteki görme keskinlikleri açısından anlamlı fark saptanmadı (Mann-Whitney testi, p1 ve p2>0.05). Takip süresince grup-1'deki erken evre YBMD olan 54 gözden 16'sında (%29.6), grup-2'de erken evre YBMD olan 97 gözden 32'sinde (%33) geç evre YBMD'ye progresyon tespit edildi. İki gruptaki erken evreden geç evreye progresyon oranları karşılaştırıldığında gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark izlenmedi (Ki-kare testi, p>0.05).

Sonuç: Çalışmamızda geçirilmiş katarakt cerrahisinin erken evre YBMD olgularında geç evreye progresyonu etkilemediği görülmüştür. Kataraktı olan erken evre YBMD hastalarının katarakt cerrahisi sonrası görme seviyelerinde artış olmakta ve takiplerde cerrahi ile elde edilen görme seviyeleri cerrahi öncesine göre yüksek olan düzeyini korumaktadır. Keywords : Katarakt cerrahisi, progresyon, yaşa bağlı makula dejenerasyonu, görme keskinliği