Gereç ve Yöntem: Bu geriye dönük çalışmada IMD nedeniyle opere edilen 35 hastanın kayıtları incelendi. Hastalarda tek taraflı Evre 2, 3 ve 4 IMD mevcuttu. 19 hastaya 23 gauge transkonjonktival pars plana vitrektomi (PPV) ve 16 hastaya 20 gauge PPV uygulandı. Bütün hastalarda internal limitan membran (ILM) soyuldu. İnternal tamponad olarak 26 hastada C3F8 gazı, 7 hastada SF6 gazı, 1 hastada hava, 1 hastada silikon yağı kullanıldı. Hastalara operasyondan sonra 5 gün yüzüstü yatış pozisyonu verildi.

Bulgular: Hastaların 12 si erkek (%34.3) 23 tanesi kadın (%65.7) ve yaş ortalaması 65.06±7.10 (50-80) yıl idi. Başlangıç görme keskinliği yüksek olan olguların sonuç görme keskinliklerinin de yüksek olduğu görüldü (p≤0.001). Ortalama şikayet süresi (6.74±5.18 ay) ile sonuç görme keskinliği ve görme artışı arasında istatistiksel olarak anlamlı düzeyde negatif korelasyon olduğu görüldü (p≤0.05). Postoperatif santral makula kalınlıkları ortalaması (304.77±67.10 mikron) ile sonuç görme keskinliği ve görme artışı arasında istatistiksel olarak anlamlı negatif korelasyon olduğu görüldü (p≤0.05). Evre 4 IMD olan olguların sonuç görme keskinliğinin ve görme artışının evre 2 ve 3 IMD olan olgulardan istatistiksel olarak anlamlı düzeyde düşük olduğu görülürken (p≤0.05), evre 2 ve 3 IMD olguları arasında fark saptanmadı (p≥0.05) Olguların sonuç görme keskinliğine ulaşma zamanı ortalama 6.69±2.27 ay(4-13ay), normal foveal morfoloji oluşum süresi ortalama 2.80±1.51 ay (1-7 ay) olarak belirlendi.

Sonuç: Başlangıç görme keskinliği, şikayet süresi, postoperatif santral makula kalınlığı, makula deliği evresi; görme artışı ve sonuç en iyi düzeltilmiş görme keskinliği (EDGK) üzerindeki etkili prognostik faktörler olarak gözükmektedir. Keywords : İdiyopatik makula deliği, pars plana vitrektomi, optik koherens tomografi