Gereç ve Yöntem: Retina polikliniğimize başvuran ve yaşam kalitesi anketini doldurmayı kabul eden 151 hasta çalışmaya alındı. Katılımcıların oftalmolojik muayeneleriyle birlikte, öncesinde Türkçe validasyonu yapılmış olan, görme fonksiyonuna bağlı yaşam kalitesini değerlendiren VFQ-39 anket yanıtları kaydedildi. Çalışma grubu en iyi düzeltilmiş görme keskinliğine (EİDGK) göre ≥logMAR 1.0 (Grup 1), logMAR 0.4-1.0 (Grup 2) ve < logMAR 0.4 (Grup 3) olmak üzere üç gruba ayrılmış, anket sonuçları değerlendirilerek istatistiksel analizler yapılmıştır.

Bulgular: Ortalama yaş 61.6±13.6 yıl (18-89) olup, olguların 79'u kadın (%52.3), 72'si erkekti (%47.7). Ortalama EİDGK değeri logMAR 0.26±0.34 (0.0-2.0) olarak bulundu. En sık başvuru tanıları, diabetik retinopati (%31.8), yaşa bağlı maküla dejenerasyonu (%31.8) ve retina dekolmanıydı (%9.9). Çalışmada oluşturulan üç grubun VFQ-39 anketi alt ölçek analiz sonuçları incelendiğinde, genel sağlık, oküler ağrı, sosyal fonksiyon, mental sağlık, rol zorluk, araba kullanma, renkli görme ve periferik görme memnuniyet skorlarında gruplar arası anlamlı farklılık saptanmazken; genel vizyon, yakın aktivite, uzak aktivite ve bağımlılık memnuniyet skorlarında grup 3'te anlamlı yükseklik bulunmuştur (sırayla p=0.035, p=0.003, p=0.022 ve p=0.026). Grup 3'teki olgular çıkarıldığında, araba kullanma ve renkli görme dışındaki tüm alt ölçek analizlerinde grup 2'ye göre grup 1'deki olgularda daha yüksek yaşam kalitesi skorları elde edilirken, çalışılan tüm alt ölçek analizlerinde grup 1 ve 2 arasında istatistiksel fark saptanmamıştır.

Sonuç: Beklenildiği üzere grup 3'teki hastalarda görmeyle ilintili ölçeklerde daha yüksek yaşam kalite skorları elde edilmiştir. Grup 2'ye göre grup 1'de saptanan nispeten daha yüksek skorlar, hastanın mevcut görsel kapasitesini kabul etme duygusuyla açıklanabilir. Keywords : Görme ile ilişkili yaşam kalitesi, VFQ-39, yaşam kalitesi anketi