Gereç ve Yöntem: Retinal ven dal tıkanıklığına bağlı maküla ödemi nedeniyle intravitreal 0.5 mg (0.05 ml) ranibizumab (Lucentis, Genentech Inc., ABD) tedavisi alan 28 hastanın 28 gözü çalışmaya dahil edildi. Olgular retrospektif olarak taranarak yaş, cinsiyet, taraf, RVDT tipi, sistemik hastalık varlığı, enjeksiyon sayısı, takip süreleri ile enjeksiyon öncesi ve sonrası en iyi düzeltilmiş görme keskinlikleri (EİDGK) kaydedildi. Spektral OKT'de enjeksiyon öncesi ve sonrası santral maküla kalınlıkları (SMK), ödem tipi, IS/OS ve ELM hasarı varlığı, ara yüzey bozukluğu; FFA'da ise maküla ve perifer iskemileri değerlendirildi. Tüm bu parametrelerin görme keskinliği ile ilişkisi araştırıldı.

Bulgular: On ikisi erkek, on altısı kadın 28 olgunun ortalama takip süresi 12 (3-35) aydı. Olguların %36'sı iskemik, %64'ü non-iskemikti. Ortalama enjeksiyon sayısı 2.8 (1-7) idi. EİDGK, tedavi öncesi 0.76±0.48 (logMAR); son kontrolde ise 0.56±0.44 (logMAR) düzeyindeydi. Santral maküla kalınlığı, tedavi öncesi 614.6±246.6 μm; son vizitte ise 250±171.6 μm idi. Prognostik olabileceği öngörülen faktörlere göre düzenlenen alt gruplarda İVR etkinliği yönünden anlamlı fark bulunmamaktaydı (p>0.05). Son kontrollerdeki EİDGK ve SMK değerleri alt gruplara göre incelendiğinde IS/OS bandı ve ELM'si intakt olan olgular iyi görsel prognozla birliktelik göstermekteyken (sırasıyla p=0.025 ve p=0.033); ödem tipi, bu hususta anlamlı fark göstermemekteydi (p>0.05).

Sonuç: Retina ven dal tıkanıklığına bağlı maküla ödemi olgularında intravitreal ranibizumab tedavisi ile görme keskinliklerinde artış ve SMK değerlerinde azalma görülmektedir. Tedavi öncesinde OKT'de IS/OS bandı ve ELM'nin intakt olması iyi görsel prognozu işaret etmektedir. Keywords : Retinal ven tıkanıklığı, optik koherens tomografi, prognoz, ranibizumab