Gereç ve Yöntem: İlk 3 doz ranibizumab yükleme tedavisi sonrası gerektiğinde bevacizumab tedavisine geçilen hastaların dosyaları retrospektif olarak incelenmiştir. Görme keskinliği ETDRS eşeli ile ve santral foveal kalınlık Optik koherens tomografi (OKT) ile değerlendirilen hastaların kayıtları tedavi öncesi ve takiplerde aylık belirlenmiş ve kaydedilmiştir. İlk 3 ay 3 doz ranibizumab yükleme tedavisi sonrası takiplerde hastalar aylık değerlendirilmiş ve gerektiğinde bevacizumab uygulanmıştır.

Bulgular: Elliüç hastanın 54 gözü çalışmaya dahil edilmiş olup ortalama takip süresi 10 (min:7 max:12) aydır. Başlangıç görme keskinliği 1.07±0.51 logMAR iken, 3.ayda 0.91±0.64 logMAR\'a (p=0.04) ve son takipte 0.89±0.66 logMAR\' a (p=0.034) arttı. Son takipte başlangıca göre görme keskinliği 23 (%42.6) gözde aynı kalırken 25 (%46.3) gözde artış gösterdi (en az bir sıra, 5 harf). Bevacizumab tedavisine geçildikten sonra ise görme keskinliği yükleme doz uygulandıktan sonraya göre 39 (%72.2) gözde sabit kalırken 8 (%14.8) gözde en az bir sıra arttı. Tedavi öncesinde ortalama Optik Koherens Tomografi (OKT) ile değerlendirilen Santral Foveal Kalınlık (SFK) 324.8±93.1 μm iken, 3. ayda 256.3±35.4 μm olarak (p=0.039 başlangıca göre), son kontrolde 242.35±34.13 μm (p=0.031 başlangıca göre) olarak belirlendi. Gerektiğinde tedavi döneminde ortalama bevacizumab uygulama sayısı 0.42/göz/ay olarak saptanmıştır.

Sonuç: Sonuç olarak ilk üç doz yükleme ranibizumab tedavisi ile elde edilen görme keskinliğindeki artış sonrasındaki takiplerde gerektiğinde bevacizumab uygulaması ile hastaların çoğunda korunabilmiştir. Keywords : Bevacizumab, ranibizumab, görme keskinliğ, maküla dejenerasyonu